Participatie en Beringen: een moeilijk huwelijk

01 Maart 2015

Ons gemeentebestuur heeft duidelijk moeite met mensen die burgerschap anders invullen dan enkel maar een passage langs het kieshokje. Waarom hebben onze politici toch zo'n angst van burgers die meedenken over de manier waarop onze gemeenschap moet georganiseerd worden? De kiezer heeft met het uitbrengen van zijn stem toch niet zijn volle verstand achtergelaten in het kieshokje? Willen we niet allebei hetzelfde : het beste voor iedere inwoner en inspraak voor iedereen? Democratie stopt niet plots na verkiezingen. Waarom gaat de gemeente wel samenwerkingsverbanden aan met de privésector (zwemparadijs) maar niet met de eigen inwoners? Een uitgelezen kans voor dit laatste is de bouw in eigen beheer van 3 windturbines op Ravenshout-Noord. Minstens een gedeelte van die investering zou kunnen gebeuren door rechtstreekse financiële inbreng van de eigen inwoners. Hierdoor krijgen burgers de kans om zelf energieproducent te worden en misschien zelfs energieleverancier. Om zo'n constructie op te zetten kan er bijvoorbeeld beroep gedaan worden op de expertise van

BRONSGROEN of ECOPOWER. Het is niet zo dat het gemeentebestuur op dit vlak zelf nog het warme water moet uitvinden. Maar daar wringt waarschijnlijk het politieke schoentje. Want in een echte burgercoöperatie beslissen de aandeelhouders (= burgers) wat er met de opbrengst van de turbines moet gebeuren. En dat is ook logisch want de wind is van iedereen. De opbrengst van een gemeengoed moet gaan naar de gemeenschap en niet naar privébedrijven.

Op de gemeenteraad van februari liet schepen Lambrechts echter alvast weten wat hij verstaat onder burgerparticipatie en verwees naar de politieke vrienden van LimburgWind. Daarin kan de burger inderdaad participeren, maar enkel met zijn centen, niet met zijn mening. Hij heeft geen enkele zeggenschap over hetgeen met de energieopbrengsten gebeurt. Detail : de Coöperatieve Limburg Wind cvba werd opgericht door o.a. Nuhma. Nuhma is aandeelhouder van Bionerga. Het blijft dus in de familie.

Toch een gemiste kans.