"Moeilijk huwelijk" of "doodgeboren kind"? De Beringse burgerplatformen krijgen van ons nog het voordeel van de twijfel.  Maar uit de eerste vergaderingen blijkt wel de koudwatervrees van de politiek. Hoe komt dit toch?  Zijn onze burgerplatformen op de eerste plaats wel bedoeld om te komen tot een beter beleid?  Om het engagement en de betrokkenheid van de modale burger te verhogen? Waarom heeft de politiek angst om "los te laten"? Een mooi voorbeeld van die angst is het geplande windmolenpark op Ravenshout-Noord.  De 3 windturbines komen op grond die eigendom is van de gemeente.  Een uitgelezen kans dus om als gemeente ook eigenaar te worden van de turbines of om de eigen burgers die kans te geven.

In een artikel in Het Belang van Limburg (08.02.2015) ziet schepen Lambrechts die burgerparticipatie enkel lopen via de nepcoöperaties van Limburg Win(d)t en Electrabel.  Dit zijn coöperaties waar de burger welkom is met zijn spaarcenten, maar niet met zijn mening. Dit zijn coöperaties waar de burger/coöperant geen eigenaar is van de windturbines. De burger is m.a.w. de financiële melkkoe van de NV die eigenaar is van de windturbines. Hij wordt "gekocht" met het dividend op zijn aandeel.  Hij heeft geen enkel beslissingsrecht over de manier waarop winsten worden gebruikt. Winsten die opnieuw zouden geïnvesteerd kunnen worden in de eigen leefgemeenschap.

Ons gemeentebestuur kan met Ravenshout-Noord bewijzen dat men het oprecht meent met burgerparticipatie.  Geef die windturbines aan de burger!

Op plaatsen waar burgers zelf de handen uit de mouwen steken ontstaat immers positieve energie die afstraalt op de ganse gemeenschap.